توسعه منابع انسانی بخشی از مدیریت منابع انسانی است که به طور خاص به آموزش و توسعه کارکنان در سازمان می پردازد. توسعه منابع انسانی شامل آموزش یک فرد پس از اولین استخدام، فراهم کردن فرصت هایی برای یادگیری مهارت های جدید، توزیع منابعی که برای وظایف کارمند مفید است و هر فعالیت توسعه ای دیگر است. توسعه منابع انسانی برای هر سازمانی که تمایل دارد پویا و رشد محور باشد ضروری است. برخلاف سایر منابع، منابع انسانی دارای قابلیت های بالقوه نسبتاً نامحدودی می باشد. منابع انسانی با ایجاد فضایی مناسب می تواند به طور مستمر توانایی های افراد را شناسایی و پرورش دهد و از آنها در جهت پیشبرد اهداف سازمان استفاده کند.
هدف سیستم توسعه منابع انسانی (HRD) ایجاد چنین فضایی است. تعدادی از تکنیک های HRD در سال های اخیر برای انجام وظیفه فوق بر اساس اصول خاصی توسعه یافته است.
این واحد درک مفهوم سیستم HRD، مکانیسم های مرتبط و مرزهای متغیر HRD را ارائه می دهد. مفهوم HRD برای اولین بار توسط لئونارد نادلر در سال 1969 در کنفرانسی در ایالات متحده معرفی شد. او HRD را به عنوان آن دسته از تجربیات یادگیری تعریف کرد که برای یک زمان خاص سازماندهی شده و برای ایجاد امکان تغییر رفتار طراحی شده اند. توسعه منابع انسانی (HRD) چارچوبی برای کمک به کارکنان برای توسعه مهارت‌ها، دانش و توانایی‌های شخصی و سازمانی است. توسعه منابع انسانی شامل فرصت هایی مانند آموزش کارکنان، توسعه شغلی کارکنان، مدیریت و توسعه عملکرد، مربیگری، برنامه ریزی جانشین پروری، شناسایی کارکنان کلیدی، کمک درسی و توسعه سازمان است. تمرکز تمام جنبه های توسعه منابع انسانی بر توسعه بهترین نیروی کار است تا سازمان و تک تک کارکنان بتوانند اهداف کاری خود را در خدمت به مشتریان به انجام برسانند. توسعه منابع انسانی می تواند رسمی باشد مانند آموزش در کلاس درس، دوره دانشگاهی یا تلاش برای تغییر برنامه ریزی شده سازمانی یا می تواند غیررسمی باشد مانند مربیگری کارکنان توسط متخصصان در صنعت یا توسط یک مدیر. سازمان های سالم به توسعه منابع انسانی اعتقاد دارند و همه این مبانی را پوشش می دهند.
