ارزیابی کارایی و بهره وری به روش تحلیل پوششی داده ها (DAE)

روش تحلیل پوششی داده‌ها[1] (DEA) یک روش برنامه خطی ناپارامتری بوده که تابع تولید مرزی و یا مرزکارایی را برآورد می‌کند. روش DEA  نیاز به هیچ فرم تابع خاصی ازجمله معادله رگرسیون یا تابع هزینه و درآمد ندارد و علاوه بر این غیرآماری است و به آزمون آماری برای تخمین داده‌ها نیاز ندارد و به همین دلیل یک روش ناپارامتری نامیده می‌شود. تکنیک DEA تمام داده‌ها (ارقام و اطلاعات) را تحت پوشش قرار می‌دهد و به همین دلیل تحلیل فراگیر داده‌ها نامیده می‌شود. سیستم روش ناپارامتری DEA از ایده فارل نشأت می‌گیرد.

مدل‌های تحلیلی پوششی داده‌ها به لحاظ مطالعه اثر مقیاس واحدها به الگوهای ذیل تقسیم‌بندی می‌شوند:

1. الگوی بازده نسبت به مقیاس ثابت[2] (CRS) یا (CCR) (کارایی مدیریتی)
2. الگوی بازده نسبت به مقیاس متغیر[3] (VRS) یا (BCC) (کارایی فنی)
3. الگوی نسبت به مقیاس[4] (SC)

[1] Data Envelopment Analysis

[2] Constant Return to Scale (CRS)

[3] Variate Return to Scale (VRS)

[4] Return to Scale

منبع:

محاسبه کارایی و بهره‌وری با روش تحلیل پوششی داده‌ها (DEA)

با استفاده از نرم‌افزار DEAP

نویسنده: بهمن خانعلی زاده

خرید کتاب از طریق همین سایت در منوی بانک کتاب