e-HRM استفاده از فناوری های مبتنی بر وب برای ارائه خدمات مدیریت منابع انسانی در سازمان هاست و استخدام الکترونیکی و یادگیری الکترونیکی را در بر می گیرد.
اولین زمینه های مدیریت منابع انسانی برای استفاده گسترده از فناوری مبتنی بر وب، از این پایه، e-HRM گسترش یافته است تا تقریباً تمام سیاستهای منابع انسانی را در بر بگیرد. در یک سیستم مدیریت منابع انسانی الکترونیکی، این امکان برای مدیران وجود دارد که از رایانههای سازمان برای تنظیم و انجام ارزیابیها، برنامهریزی آموزش و توسعه، ارزیابی هزینههای نیروی کار و بررسی شاخصهای گردش مالی و حضور و غیاب استفاده کنند. کارمندان همچنین می توانند از یک سیستم مدیریت منابع انسانی الکترونیکی برای برنامه ریزی توسعه شخصی خود، درخواست ارتقاء و مشاغل جدید و دسترسی به طیف وسیعی از اطلاعات در مورد خط مشی منابع انسانی استفاده کنند.
سیستم های e-HRM به طور فزاینده ای توسط نرم افزار اختصاصی تولید شده توسط تامین کنندگان خصوصی پشتیبانی می شوند.
E-HRM عبارت است از برنامه ریزی، اجرا و کاربرد فناوری اطلاعات برای شبکه سازی و حمایت از حداقل دو بازیگر فردی یا جمعی در انجام مشترک فعالیت های منابع انسانی.
E-HRM همان HRIS (سیستم اطلاعات منابع انسانی) نیست که به سیستم های ICT مورد استفاده در بخش های منابع انسانی اشاره دارد. همچنین مانند V-HRM یا Virtual HRM نیست که توسط Lepak و Snell به عنوان .. یک ساختار مبتنی بر شبکه که بر اساس مشارکت ها ساخته شده است و معمولاً توسط فناوری های اطلاعات میانجی گری می شود تا به سازمان کمک کند تا به کسب، توسعه و استقرار فکری کمک کند. E-HRM در اصل واگذاری وظایف منابع انسانی به مدیریت و کارکنان است. آنها معمولاً از طریق اینترانت یا سایر کانال های فناوری وب به این عملکردها دسترسی دارند. توانمندسازی مدیران و کارکنان برای انجام برخی وظایف انتخابی منابع انسانی، بخش منابع انسانی را از این وظایف خلاص میکند و به کارکنان این امکان را میدهد که کمتر بر روی عملیات و بیشتر بر عناصر استراتژیک منابع انسانی تمرکز کنند و به سازمانها اجازه دهد تا سطوح کارکنان بخش منابع انسانی را به عنوان بخش اداری کاهش دهند. یک نظرسنجی CIPD در سال 2007 بیان میکند که “تحقیق اولیه نشان میدهد که توسعههایی مانند خدمات مشترک، برونسپاری و منابع انسانی الکترونیکی تاثیر نسبتا کمی بر هزینهها یا تعداد کارکنان داشتهاند.”
